Faroe Adaları adı, “Koyun Adaları” anlamına gelen Faereyiar’dan gelmektedir. Bu muhtemelen ulusal sembol olan koçun anlamıdır. Önce İrlandalı keşişlerin yerleştiği adalara Vikingler yerleşmiş. Norveç Kralı tarafından Hıristiyanlaştırılmıştır. Kirkjubøur’da 13. yüzyılda yapımına başlanan ancak hiçbir zaman tamamlanmayan Gotik bir katedralin kalıntıları vardır.
Faroes, 1035’te bir Norveç eyaleti oldu ve 1380’de Norveç’in geri kalanıyla birlikte Danimarka’ya geçti. 1709’da idari olarak Norveç’ten ayrıldılar, Zeeland Piskoposluğunu ilhak ettiler ve ekonomik gelişmeyi engelleyen bir Danimarka kraliyet ticaret tekeli haline geldiler.
Erken sözlü Faroe edebiyatı, 19. yüzyılda modern milliyetçiliğin temeli haline geldi ve folklorcu tarafından yazılı bir Faroe dili yaratılmasına yol açtı. 1856’da ticaret tekelinin sona ermesine ve bağımsızlık çabalarına yol açan gelişmelerle adalar, 1948’de kendi bayrakları ve para birimleriyle Danimarka yargı yetkisi altında özyönetim kazandı. Faroe dili, Danimarka dili ile aynı statüye sahipti.
1980’lerdeki zayıf mali disiplin, aşırı avlanma nedeniyle Faroe balıkçılık endüstrisinin çöküşüyle birleştiğinde, 1990’ların başında Danimarka’nın müdahalesini gerektiren bir ekonomik çöküşle sonuçlandı. Ancak adalar, açık deniz petrol sondajı ve büyüyen bağımsızlık hareketinin ekonomik vaadiyle körüklenen yenilenmiş bir güçle 21. yüzyıla karşı toparlandı.
Yoruma kapalı.